Wszystko o wszystkim i jeszcze więcej

inwersja

Podpatrzyłam myśl przewodnią tematu Jasnej i chciałbym zrobić coś podobnego, tylko po mojemu Smile

inwersja

Jak może wyglądać piekło:

„(…) w piekle na powitanie pokazują ci wszystkie twoje niewykorzystane szanse, pokazują, jak wyglądałoby twoje Zycie, gdybyś we właściwym czasie wybrał właściwe wyjście. A potem pokazują ci wszystkie te chwile szczęścia, które straciłeś śpiąc, wiesz, synuś, że my przesypiamy połowę życia? I tym wszystkim śpiochom takim jak ty pokazuje się w piekle, co mogli w życiu osiągnąć, gdyby budzili się w porę. (…) Potem, synku, zostawiają cię samego z twoimi wyrzutami sumienia. Na całą wieczność. Nie ma już nic ani nikogo. Tylko ty i twoje wyrzuty sumienia…”

Cytat z książki „Gnój” Wojciecha Kuczoka

Dawid

Dobry pomysł Wink

A cytat bardzo ciekawy, daje do myślenia, co gorsze czy ten obraz piekła, nazwę go 'uniwersalny' czy ten.

inwersja

wydaje mi się, że gorsze jest te z cytatu, który przytoczyłam. Bo wtedy piekło jest hmmm szyte na nasze potrzeby. Na każdego indywidualnie. Nie ma żadnej smoły, co prawda, ale wydaje mi sie, że to co może dziać się w duszy jest znacznie gorsze od cierpienia fizycznego. Wieczne wyrzuty sumienia, ze tyle się straciło, to co pewnie byłoby dla każdego bardzo ważne. A przecież nigdy nie wiadomo jak wyglądałoby nasze zycie gdybyśmy postąpili inaczej, o ile byłoby inne. A tu nam przedstawiają w piekle najpiękniejszą hmmm wersję, naszego życia i pokazują to co straciliśmy. Tak to chyba zdecydowanie gorsze niż smoła Wink

inwersja

Wzmożony rozwój rozmaitych technologii, popycha do myślenia. Nie tylko coraz trudniej odróżnić jawę od snu (latamy, a muzyka towarzyszy nam w sklepach i na ulicy – choć o tej drugiej formie nie mam zbyt dobrej opinii….), ale oprócz tego można zadawać sobie pytanie kiedy tak naprawdę istniejemy? Kiedy przeżywamy życie, a kiedy nas przy jego „tworzeniu” nie ma. No, bo przecież głos można nagrać, ogólną wizualizację zamknąć w klatkach filmu, lub też cyfrowej jakości zdjęciach, ruchy odtworzyć. To pozostanie, dużo dłużej niż my sami.

Tylko to jest, tak bardzo sztuczne, nieprawdziwe wręcz… nierealne. Więc co udowadnia istnienie, te prawdziwe i nie udawane?

Dotyk. Niech mi ktoś powie jak można podrobić dotyk? Te wrażenie ciepła na skórze innego człowieka? Wychwytywanie nierówności i gładkości powierzchni… ściany? Nie da rady.

Więc dotyk jest tym co warunkuje o naszym istnieniu…
Tylko?

inwersja

Najgorsze jest to, że od niektórych piosenek nie można się uwolnić. Słucha się je wczoraj, dziś, od jutra, od nowa, zawsze i inaczej. Zaplątują się wokół wspomnień, lawirują między kubkami z zimną herbatą, a szklanym monitorem.

Dopadają znienacka. Przypominają i zapominają. Wżerają się w myśli i ujadają jak psy.

Trwają niepokornie. I trwać będą. Do końca. Do końca każdego.

inwersja

Muzyka pozwala zapomnieć o tych ranach, których nie goi czas.

inwersja

mikro czytelnia:

Małgorzata Hillar "My z drugiej połowy XX wieku"

My z drugiej połowy XX wieku
rozbijający atomy
zdobywcy księżyca
wstydzimy się
miękkich gestów
czułych spojrzeń
ciepłych uśmiechów

Kiedy cierpimy
wykrzywiamy lekceważąco wargi

Kiedy przychodzi miłość
wzruszamy pogardliwie ramionami

Silni cyniczni
z ironicznie zmrużonymi oczami

Dopiero późną nocą
przy szczelnie zasłoniętych oknach
gryziemy z bólu ręce
umieramy z miłości...

Gebkifors

no no

Debivarr

Fajna sprawa.