Wszystko o wszystkim i jeszcze więcej

Cleopatra

Ja tam nie filozofuje - jesli mnie cos dopadnie. Robie krotki proces: sumuje "straty" i "zyski", wyciagam wnioski z tego co sie wydarzylo na przyszlosc i zamykam ten "rozdzial" mego zycia.

Zycie jest bowiem zbyt krotkie, aby siedziec i ubolewac nad popiolami tego, co splonelo. Wink

Byc moze zabrzmi to dla niektorych radykalnie, ale mnie sie zyje z tym znakomicie. Nie znaczy to, ze cos mnie nie zranilo, cos mna nie wstrzasnelo. Byly takie momenty rowniez w moim zyciu, ale... Nauczylam sie z tym sobie radzic. Uznaje zasade, ze nic nie trwa wiecznie, a nasze zycie sklada sie ze wzlotow i upadkow. Im jednak bardziej uodpornisz sie na upadek, tym mniej jest on bolesny. Wink

A izolowac sie od wszystkich i lizac w samotnosci swoje rany - to nie jest sposob. Taki proces trwa znacznie dluzej i zawsze pozostawia za soba duze, (aby nie powiedziec) OGROMNE blizny, ktore trudno pozniej usunac. Wink

Vampire_count

sok pomidorowy

jesli ma sie juz duzo tych blizn to trudno jest przestac sie ranic samemu .... zreszta w koncu ludzie dziela sie na optymistow i pesymistow i nie kazdy podchodzi do cierpienia, zranienia czy smutku tak samo... dla mnie smutek czesto jest tworczy dla kogos innego destruktywny... tez zalezy z czego smutek wyplywa no i musze powiedziec ze u mnie smutek czesto wiaze sie poniekat z radoscia poniewaz rzadko zdarza sie zebym nie potrafila sie z czegos ponabijac moze to czarny humor ale zawsze humor ... a podczas dola ironia wylewa sie ze mnie litrami.... moze kiedys zmieni to postac na zgorzknienie.. nie wiem .. ale mam nadzieje ze kiedys bede bardziej szczesliwa....

gibemarvel

Soczku, coś o tym wiem, też tak mam .. A zmienić bym chciała, bo jakoś dziwnie podejrzewam, że ciąg dalszy tejże ironii (wynikajacej z rzeczy, o których tu mówimy, nie stricte ironii), to znieczulica. Beztroska zanika..

sok pomidorowy

exactly!