Wszystko o wszystkim i jeszcze więcej

Dawid

A wydawało się, że ludzie tylko tak robią

czarnooka

no wlasnie ariel a tu widac ze oddawna ten preceder jest uskuteczniany... Neutral

.. a tu zwierzeta przoduja..

Dawid

Słabsi odpadają... Jak z naszego forum sasasasa

czarnooka

hmm a ty o tym.. a ja o tym ze matki porzucaja i maja to gdzies jak ta tygrysica...skazuje na smierc..

Dawid

a to o tym też, tylko później mi się skojarzylo inaczej:)

czarnooka

hah wazne ze sie dogadalismy ... Wink

czarnooka

Opowieści o zwierzętach . Smile

Młode zwierzęta zostały bohaterami wielu opowieści. Dzięki filmom i znanym aktorom proekologiczne kampanie edukacyjne i informacje na temat różnych akcji ratunkowych nabrały wielkiego rozgłosu i dotarły do szerokiej publiczności.
We wszystkich filmach, czy to o przygodach mówiących świnek, orkach pragnących życia na wolności, latających słoniach, osieroconych jelonkach, lwach, rybkach, a nawet zwierzętach detektywach, przesłanie jest jedno: troska, szacunek i ochrona.
Wielu znanych intelektualistów i osobistości świata filmu wykorzystuje sławę do prowadzenia działalności na rzecz i w obronie praw dla zwierząt. Brigitte Bardot jest jedną z takich aktywistek. Od przeszło 10 lat, za pośrednictwem własnej fundacji, realizuje programy pomocy zwierzętom w Ameryce Łacińskiej, Europie i Afryce. Aktorka Charlize Theron, która została rzecznikiem WSPA (Światowego Towarzystwa Ochrony Zwierząt), zaangażowała się, między innymi, w kampanię skierowaną do właścicieli sklepów zoologicznych, handlujących młodymi zwierzętami, by przekształcili je w ośrodki adopcyjne. Kim Basinger sprzedała swoją biżuterię na aukcji, by uzyskać fundusze na schroniska w Kalifornii. Pierce Brosnan i Morgan Freeman pełnią funkcje rzeczników IFAW (Międzynarodowego Funduszu na rzecz Opieki nad Zwierzętami). Misją znanych aktorów jest uświadamianie ludzi o konieczności zgodnego i harmonijnego współistnienia z dzikimi zwierzętami.
Słynny psycholog Carl Jung zrezygnował z prowadzenia badań naukowych, ponieważ wykorzystywanie zwierząt w laboratoriach uznał za barbarzyństwo. Chirurg Christian Barnard po zobaczeniu strasznych cierpień szympansa w trakcie transplantacji serca, postanowił, że nigdy więcej nie użyje tych małp w medycynie. Niewykluczone, że Leonardo da Vinci, Pitagoras i Sokrates przeszli na wegetarianizm, ponieważ darzyli zwierzęta szacunkiem.
pozdr.. Wink

czarnooka

witam..

.. dzis o sloniach w Indiach .. Wink

Słonie to najbardziej charakterystyczne zwierzęta Indii, chociaż populacja tych stworzeń żyjących na wolności gwałtownie maleje. Jeździec na słoniu w centrum ruchliwego miasta nie jest rzadkim widokiem, chociaż naturalnym siedliskiem tych łagodnych olbrzymów są azjatyckie lasy. Obecnie słonie indyjskie skupione są w czterech głównych populacjach.
Wbrew pozorom, zwierzęta te należą do stworzeń nieuchwytnych. Trudno je wytropić w terenie. Słonie pomimo gigantycznych rozmiarów – dorosłe samce osiągają 3 metry wysokości i 7 metrów długości – doskonale wtapiają się w otoczenie, dzięki szaremu ubarwieniu skóry. A chód słonie mają tak cichy, że turyści odwiedzający rezerwaty, przeżywają szok, gdy nagle te majestatyczne olbrzymy wyłaniają się z drzew. Słonie indyjskie posiadają duże, wachlarzowate uszy, którymi chłodzą się w ciągu upalnego dnia, ale ich afrykańscy krewni mają je znacznie większe.
Jednak najbardziej charakterystyczną cechą słonia jest trąba - wyjątkowo wszechstronny i delikatny narząd, którym potrafią zrobić wszystko: od podniesienia niewielkiego przedmiotu do wyrwania potężnego drzewa. Wiele słoni indyjskich, ze względu na ogromną siłę, wytrwałość i zdolności, schwytano i oswojono w celu używania ich jako zwierząt roboczych. Stworzenia te żyją w stadach, a w poszukiwaniu pożywienia wytrwale penetrują wielkie przestrzenie, niszcząc plony i tereny zalesione. Mogą zachowywać się agresywnie nawet w stosunku do ludzi. Mimo to, słonie otoczone są czcią. Ganeśa, wyobrażany jako człowiek z głową słonia, to symbol siły, mądrości i powodzenia oraz najpopularniejsze bóstwo hinduistyczne.
pozdr.. Wink

czarnooka

OSTROŻNIE Z TYM NIEDŹWIEDZIEM! . Wink

Naturalne siedliska grizzly ograniczyły się do rejonów oddalonych od pasm górskich i lasów. Obecnie są to jedynie zachodnie regiony Alaski, Kanada i Stany Zjednoczone,
Dzięki swojemu niezwykłemu zmysłowi węchu niedźwiedzie potrafią dotrzeć do zapasów ludzkiego pożywienia. Mogą wyrządzić wiele szkód w magazynach zboża, zniszczyć pola uprawne, ule i żywy inwentarz. W tym konflikcie poszkodowanymi są zwykle niedźwiedzie.
W parkach narodowych w Stanach Zjednoczonych niedźwiedzie kradną turystom jedzenie i przeszukują śmieci. W poszukiwaniu jedzenia potrafią nawet otworzyć samochody. Jedynym sposobem uniknięcia takich problemów jest utrzymywanie kampingów i pól namiotowych w czystości.
Turyści, którzy mają zamiar wędrować przez tereny, gdzie mieszkają niedźwiedzie, powinni schować jedzenie do hermetycznie zamykanych pojemników. Powinni również zasięgnąć informacji na temat bezpieczeństwa w takich rejonach. Grizzly potrafią wspaniale ukryć się w leśnych zaroślach, więc należy być bardzo ostrożnym.
Niedźwiedzie zwykle nie atakują ludzi, ale będą bronić swego potomstwa lub pożywienia, jeśli podejdziemy do nich zbyt blisko.
Nie należy zaskakiwać niedźwiedzi. Trzeba robić sporo hałasu, rozmawiać głośno lub używać dzwonka, aby oznajmić swoją obecność. Jeśli podczas wędrówki natkniemy się na misia, uszanujmy jego terytorium i pozostańmy w rozsądnej odległości. Nigdy nie uciekajmy!
Zaskoczone lub zaniepokojone niedźwiedzie stają zwykle na tylnych łapach. To dzikie i brutalne zwierzęta, które nie boją się człowieka.
Grizzly jest niezwykle silny. Kiedy jest rozwścieczony, ryczy, staje na tylnych nogach i próbuje objąć przeciwnika, aby go ugryźć. Szarpnięcie lub podrapanie przez niedźwiedzia może być śmiertelne, ponieważ jego kończyny przednie są bardzo mocne i zakończone olbrzymimi pazurami. To niewiarygodnie silne zwierzęta. Znane są przypadki, kiedy grizzly zaatakowały ludzi bez przyczyny. Skutki tych ataków były tragiczne.
pozdr.. Wink

Dawid

omg...
To ja podziękuję za Yellowstone Smile

czarnooka

heheh poczekaj jeszcze cos wytrzasne.. wrocilam do formy wiec.. cos wklejam.. Wink

czarnooka

o Indiach c. d. ... Wink

Wielkie koty

Koty to prawdopodobnie najpopularniejsi mieszkańcy Indii. Opisując przyrodę tego wspaniałego subkontynentu, nie sposób pominąć tygrysów bengalskich (indyjskich). Te uderzająco piękne stworzenia, symbol gracji, siły i urody, to największe koty świata oraz gatunek najbardziej zagrożony wymarciem. Kiedyś w stanie dzikim żyły setki tysięcy tygrysów. Zamieszkiwały przeróżne środowiska: od wilgotnych lasów tropikalnych do lasów namorzynowych. Niestety, okres prosperity dla tygrysów skończył się. Zwierzęta prawie doszczętnie wytrzebiono w wyniku polowań i ograniczania siedlisk.
Tygrysy bengalskie żyją obok swoich najbliższych kuzynów. Zalicza się do nich lamparty, których na wolności pozostało znacznie więcej. Stworzenia te regularnie wypuszczają się na żer poza granice rezerwatów. Pomimo ochrony prawnej, nadal nielegalnie poluje się na oba gatunki w celu pozyskiwania ich cennego futra. Lamparty można często zobaczyć na drzewach. Wciągają tam swoje martwe zdobycze – w ten sposób zabezpieczają pożywienie przed zakusami konkurujących drapieżników. Innymi kotami, rzadko występującymi i blisko spokrewnionymi z tygrysami, są irbisy, czyli pantery śnieżne. Zamieszkują wysokie i trudno dostępne rejony górskie, szczególnie Himalaje.
Ponieważ Indie najbardziej kojarzą się z tygrysami, fakt, że żyją w nich również lwy, wywołuje zdziwienie. Rezerwat Gir w Gujarat (zachodnie Indie) jest ostatnią ostoją lwów azjatyckich. Są one nieco mniejsze od afrykańskich, poza tym oba podgatunki łączy wiele cech wspólnych. Na wolności pozostało niespełna 200 sztuk, żyjących w stadach. Samce mają bardzo podobne grzywy. Drapieżniki te zazwyczaj polują na jelenie, ale zabijają też bydło domowe. W ostatnich latach powiększyła się ilość ataków lwów na ludzi.
pozdr.. Wink

sok pomidorowy

to ja tak do poczatkowego tematu niedawno widzialam jak czarny "kotek" bawil sie szara myszka ktorej serduszko to prawie wyskoczylo... turlał ja po trawie podrzucal lapkami, podgryzal... w koncu skonsumował ale tego juz nie widzialam.. Yellow_Light_Colorz_PDT_14

czarnooka

Panika wokół węży .. Wink

Mimo obfitości jadowitych gatunków węży w Australii, zaskakująco niewiele jest przypadków śmierci z powodu ukąszeń. Tłumaczy to fakt, że ludzie zamieszkują głównie tereny nadmorskiego wybrzeża, a nie rojący się od węży australijski interior.
Według danych statystycznych co roku w Australii zostaje ukąszonych przez węże kilka tysięcy osób. W około 300 przypadkach konieczne jest podanie surowicy. Statystycznie 3,2 przypadki rocznie kończą się śmiercią. Sprawcami ukąszeń są głównie węże tygrysie i gady z rodziny zdradnicowatych Pseudechis australis. Prawdopodobnie liczba ofiar śmiertelnych jest znacząco wyższa, biorąc pod uwagę zgony spowodowane zbyt późną pomocą lekarzy lub niewłaściwą diagnozą medyczną.
Prawdopodobnie najbardziej trzeźwą oceną paniki związanej z ukąszeniami węży w Australii będzie porównanie danych ze Sri Lanką. Ta wyspa jest ojczyzną niezwykle okrutnej efy piaskowej. Od ukąszeń tego węża ginie tam co roku 50 osób na milion mieszkańców. W Australii te same dane wynoszą 0,13 przypadków śmiertelnych na milion mieszkańców.
Według mocno przesadzonych opowieści ofiara ukąszona przez węża umiera w ciągu 30 minut od ataku. W rzeczywistości, śmierć następuje bardzo rzadko w ciągu pierwszych pięciu godzin od ukąszenia.
Jad węża jest mieszanką toksycznych i nietoksycznych substancji. Jady węży australijskich mają własności neurotoksyczne (paraliżujące) lub przeciwkrzepliwe (rozrzedzające krew) i zwykle słabe właściwości cytotoksyczne (niszczące tkankę mięśniową).
Wyjątkiem jest silnie cytotoksyczny jad zdradnicy śmiercionośnej. Po ukąszeniu kończyna musi być zwykle amputowana, zanim rozprzestrzeni się jad. Jad niszczy tkankę mięśniową na oczach przerażonej ofiary. Niezbyt przyjemny widok.
Aż w 95 procentach przypadków węże atakują kończyny. Z tego 75 procent stanowią ukąszenia w nogi. Podczas udzielania pierwszej pomocy należy przyłożyć opaskę uciskową na ukąszoną kończynę, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się jadu w układzie limfatycznym. Następnie, jak najszybciej, ofiara powinna dostać surowicę. Specyfiki te wytwarzane są z przeciwciał zwierząt, którym wszczepiono niewielkie ilości jadu. W czasach, kiedy surowice nie były jeszcze ogólnodostępne, umierało 45 procent osób ukąszonych przez węże tygrysie i ponad 90 procent ukąszonych przez tajpany. Na szczęście, te czasy należą już do historii.
W Nowej Południowej Walii poskramiacze węży często przekazują uratowane gady do rezerwatu Australia Reptile Park koło Sydney. Tam, bardzo ostrożnie, odsysany jest jad węży, który następnie trafia do laboratorium Commonwealth Serum Laboratories w Melbourne. Jad używany jest do produkcji surowic wykorzystywanych w całej Australii i innych państwach tego rejonu świata.
Jak sam się mogłeś przekonać, poskramiacze węży to dobrzy ludzie. Ratują węże przez ludźmi i ludzi przed wężami. Jaki jest morał tej opowieści? Żyj i pozwól żyć innym. A kiedy wyruszasz w malownicze regiony australijskiego buszu, zawsze zabieraj ze sobą telefon komórkowy i numer miejscowego poskramiacza węży!
pozdr... Wink

czarnooka

witam..

jakby ktos nagle przypadkiem znalazl sie w australii... Wink

Bój się i trzymaj z daleka

Ustaliliśmy już, że za wszelką cenę należy unikać spotkań z australijskimi wężami. Jak jednak skutecznie trzymać się od nich z daleka?
Przede wszystkim nie zbliżaj się do ich kryjówek. Pamiętaj, że te nieśmiałe gady lubią spokojne i ciche życie. Wynajdują sobie ocienione zakątki i szczeliny, gdzie mogą się wylegiwać i załatwiać swoje sprawy. Podczas wędrówek po buszu przestrzegaj jednej praktycznej zasady – zawsze przemyśl, gdzie stawiasz stopy i wkładasz ręce. Zakładaj solidne buty i ubranie, szczególnie podczas cieplejszej pogody, kiedy węże wyruszają na polowania.
Z otoczenia swego domu usuń wszystkie możliwe kryjówki, takie jak bale drewna, materiały budowlane, kamienie i porozbijane doniczki. Skoś wysoką trawę. Węże szczególnie upodobały sobie schronienia pod kawałkami stalowej blachy falistej. Ten wszechobecny materiał budowlany jest nieodzowną częścią australijskiego krajobrazu.
Wbrew powszechnym opiniom próba wystraszenia gada ogrodowym wężem nie jest najlepszym pomysłem. Węże nie lubią być oblewane wodą sikającą z gumowej repliki ich samych. W samoobronie mogą rzucić się do ataku, lecz na nas, a nie stwora z gumy. Zwariowany wąż z rodziny zdradnicowatych (Pseudechis australis) może cię nawet pogonić przez całe podwórko i zmusić do ucieczki do ogródkowej toalety.
Węże czasami wchodzą bez zaproszenia do środka domu w poszukiwaniu schronienia lub przekąski w postaci szczurów lub nietoperzy. Lubią chować się za lodówkami, biurkami i regałami z książkami lub w cudownie chłodnych łazienkach. Dla zimnokrwistych węży nie ma nic przyjemniejszego niż rozkosznie wyciągnąć się na zimnym marmurze.
Ulubioną kryjówką australijskich węży jest ogrodowa szopa, którą ma każdy porządny Australijczyk. Dobra rada starego ogrodnika: zostaw świeżo zmiecioną warstwę kurzu i brudu na podłodze w szopie; zauważysz obecność węża po pozostawionych śladach.
A jeśli zauważysz obecność nieproszonego gościa o obłych kształtach, otwórz wszystkie drzwi w domu. Daj mu szansę. Większość węży wyjdzie sama z własnej woli, równie dyskretnie, jak weszła.
Jeśli kolejne próby zakończą się niepowodzeniem, skontaktuj się ze służbami ochrony parków i dzikiej zwierzyny (State’s Parks and Wildlife Service). Otrzymasz od nich telefon profesjonalnego poskramiacza węży w twoim rejonie. Po zaalarmowaniu specjalisty, w oczekiwaniu na pomoc, zawsze możesz się pomodlić.
pozdr.. Wink