Wszystko o wszystkim i jeszcze więcej

biała czekolada · Wysłany: Śro 10:02, 29 Mar 2006 Temat postu: Kościół i wiara w Boga...

Wiem, że temat inny niz wszystkie tutaj ale jestem ciekawa co sądzicie na temat kościoła i wiary w Boga, bo dla mnie to są dwie różne rzyczy... Kościół nie ma nic wspólnego z wiarą w Boga, księża są skorumpowani(zreszta jak wszyscy) itd.
Piszcie co myślicie...

Jasna · Wysłany: Śro 12:15, 29 Mar 2006 Temat postu:

Brawo! Wyprzedziłaś mnie Smile

Księża wiedzą tak naprawdę tyle samo na temat Boga (nie mówię tu o studiowaniu pism teologów, którzy też teoretyzują) co przeciętny człowiek. Znam ludzi którzy są bliżej Boga niż niejeden ksiądz. Oczywiście mądrzy księża także zdarzają się, ale są ograniczeni doktryną, przepisami i innymi więzieniami umysłu. Nawet jeśli chcą, czasem nie odważą się pójść wprost do Boga, bo to co mogliby od Niego usłyszeć mogłoby stać w sprzeczności z księgami napisanymi na Ziemi ...

Tak naprawdę, wystarczy wierzyć że gdy powiemy "Boże, usłysz," to On usłyszy. I odpowie. Tylko że my oczekujemy słów. Wizji. A właściwie to się ich boimy, bo to przecież na skraju wariactwa. A można przecież uważnie obserwować, co się dokoła nas dzieje po takiej modlitwie. Gdzie biegnie nasz wzrok. Jakie obrazy widzi, jakie tytuły, napisy rzucają mu się w oczy. Przykład? Nieraz po głębokiej rozmowie, choć zdawała się być monologiem, wzrok mój padał "przypadkiem" na serduszko, które maleńkie dziecko na różowo ubrane, biegnące w moim kierunku, miało na sweterku. A to na kwiat przecudny, co pięknem swoim duszę do Nieba unosi i koi. A to na słowo na czystej przestrzeni zapisane, wskazujące, co czynić należy. Ktoś zrobi coś inaczej niż zwykle. Sprawy inaczej się potoczą.
Tyko że my idziemy, prosimy, a potem nie wypatrujemy znaków od Ojca. A one są, na każdym kroku. Ale trzeba być skupionym. Nic nie przegapić. Składać słowo do dłowa, sytuację do Słowa, uczucie do sytuacji... Przepraszać Ojca za myśli nieodpowiednie, co wysyłamy za bliźnim. Podnosić się z piachu, otrząsać z trucizn cywilizacji...

Można. Pod warunkiem że wybierzemy nie biznes, a Boga.

biała czekolada · Wysłany: Śro 12:27, 29 Mar 2006 Temat postu:

No własnie, większość ludzi modli się, a gdy nie dostrzegną jakiegos znaku nagle maja wątpliwości czy Bóg naprawdę istnieje... Nie starają się(a może nie umieją) dostrzec czegoś pozytywnego i obwiniają za to Boga...

Jasna · Wysłany: Śro 12:42, 29 Mar 2006 Temat postu:

Niestety powszechne to dość. Kiedy nie wierzysz że On odpowie, nie słuchasz; odwracasz się, zapominasz. A Bóg subtelnie przemawia, ucho nadstawić trzeba. A kiedy On odpowiedział znaków obfitością, ty wypłakujesz się w rękaw komuś że On nie wysłuchał... To jest prawdziwy dramat ludzkości.

Pomyślcie, jak wyglądałaby nasza Planeta gdyby ludzie umieli Słuchać...

gibemarvel · Wysłany: Śro 12:52, 29 Mar 2006 Temat postu:

Faktycznie chyba trzeba byc człowiekiem głębokiej wiary, żeby w sytuacji zwątpienia, różnego typu potyczek czy dramatów nie obwiniać za to Boga. Ja uważam, że nic nie dzieje sie bez przyczyny; to, że jestem doświadczana, że wszyscy jesteśmy, nie jest ciągiem przypadków czy złośliwością Boga. Wtedy zawsze myslę (kiedy wszystko poszło nie tak jak chciałam, kiedy cierpię), że On patrzy na mnie i patrzy co zrobię.. że oczekuje ode mnie żebym 'wstała'. I czasem jest tak, że potem dziękujemy za to że upadliśmy, żeby docenić to, że wstać możemy.
A kościół? Nauczona zostałam, że skoro wierzę w Boga to mam praktykować. Ale czasem, powiedziałabym, że nawet często nie idzie to ze sobą w parze. Bywa niestety, że wychodzę do kościoła i w drodze zbaczam gdzieś na prawo czy lewo, idę po prostu na spacer. Ale nie uważam, że to jest zboczenie na zła drogę, po prostu moje ścieżki wiary, że to tak nazwę, prowadzą nieco inną drogą, niż do kościoła..

Jasna · Wysłany: Śro 13:08, 29 Mar 2006 Temat postu:

Dla mnie spacer to jedna z lepszych dróg do Boga. Wychodzę sama, i nawet jeśli początkowo nie myślę wzniośle, to po chwili głowa "sama" Smile

podnosi mi się do góry, oglądam obłoki i przypominam sobie Boga...

gibemarvel · Wysłany: Czw 7:07, 30 Mar 2006 Temat postu:

[może przenieść temat do 'o tym sie mówi'? tu mi jakoś nie pasuje..]

czarnooka · Wysłany: Czw 8:41, 30 Mar 2006 Temat postu:

.. hmm czytalam z zaciekawieniem co pisaliscie.. mam na to swoje poglady.. i racja ...

kosciol to instytucja a nie bog.... bog jest wszedzie i slyszy... wystarczy szczera rozmowa znim a nie modlitwa wyklepana na pamiec ... to nie tak...i racja czlowiek chce cudow wielkich a nie umie dostrzec tych malych.. czasem znakow ktore proadza do tego cudu...

inna kwestia jak czytalam mi sie nasunela.. ze bog nie karze ludzi.. przeciez jest milosierny i wybacza wiec jak moze karac ludzi?... bog postawi nas przed sadem ostatecznym i wybaczy jesli okaze sie skruche.. (wybaczcie pisze ogolnikowo skrotem by watku nie zgubic - a szczegolow zaduzo moze to oddzielnie poruszyc..)....ale bog nie bedzie za nas ponosil konsekwencji naszych czynow.. my odpowiadamy sami za siebie.....nie mozna zwalac na boga... ze jakbys byl to by sie to nie stalo... bog nie ma wplywu na nasze dzialania jak i na dzialania innych ludzi.. to czlowiek czlowiekowi wyrzadza zlo i krzywde....

WAZNE: bog dal nam wolna wole.. wiec nie moze ingerowac w wole innych ludzi..prawda?..

pozdr.. Wink

p.s. uwazam te kwestie ejszcze nie zamknieta... z braku czasu ograniczylam sie dot ak ogolnych stwierdzen... kogos napewno poruszy wywiaze sie dyskusja oj tak.. Wink

biała czekolada · Wysłany: Czw 8:48, 30 Mar 2006 Temat postu:

całkowicie się z Toba zgadzam!

A co sądzicie o spowiedzi? Jest potrzebna? Skoro Bóg widzi wszystko co robimy to po co mówić to jeszcze księdzu? To jest jakiś dowód, że zdajemy sobie sprawe z naszych grzechów?

Nightgale · Wysłany: Czw 9:08, 30 Mar 2006 Temat postu:

Instytucja spowiedzi to od wieków najcudowniejsza forma manipulacji kleru nad ludźmi i instytucjami świeckimi .
Nie wystarcza "rząd dusz" potrzeba im było jeszcze władzy w świecie doczesnym .
Spowiedź , dobrowolna i szczera jest cudownym środkiem do prowadzenia polityki całkowitego podporządkowania sobie wiernych od najtępszego chłopka pańszczyźnianego po władce .
Polityki przez wieki skutecznej .
I prosze mi wybaczyć , ale jak słysze pojęcie "tajemnica spowiedzi" to mnie pusty śmiech ogarnia .
Tego nie ma , nie było i nie będzie .
Kościół rzym-kat a o nim mówie jest instytucją polityczną od zarania swoich dziejów , i jako taki ma silnie rozbudowaną hierarchie oraz dodporządkowanie jej elementów .
Wiejski proboszcz na każde gwizdnięcie swojego biskupa przekaże mu każdą informacje uzyskaną w każdy sposób .
Co ten hierarcha z nią zrobi , no to już temat na osobna dyskusje .
Dla mnie caz pomysl spowiedy traci jakby paranoja.
cdn.

Gajusz Mariusz · Wysłany: Czw 9:40, 30 Mar 2006 Temat postu:

Więc chodźmy do spowiedzi i zanośmy swoje sekrety by zostały wykorzystane przeciwko nam.

Mimo iż jestem wiernym katolikiem (wiernym wierze nie kościołowi) to w 100% zgadzam się z Nightgale.

Postulat mój w tej sprawie jest następujący. W kościele z prawdziwego zdarzenia powinna odbywać się spowiedź powszechna.
A instytucja kościoła od początków chrześcijaństwa to tylko kolejne jarzmo narzucone no ludzi by sprawować nad nimi władzę. Dla kościoła nie liczy się wiara lecz Cielec któremu hołdują. Cielec o imieniu Mamona.

czarnooka · Wysłany: Czw 10:14, 30 Mar 2006 Temat postu:

no spowiedz wymyslona przez kosciol instytucje... bo grzechy i tak bog wie jakie zrobiles i wie czy zalujesz a bog wszedziecie wyslucha.. a pokuta?.. modlitwa cos wyjasnia tj .. odklepane na pamiec?.. raczej czy jak wiesz jak zrobiles cos zlego i zaujesz tzn zaprzestasz jesli wiesz ze to zle...to dla mnie skrucha...tfu dla boga... ja tak pojmuje slowo skruche...

gibemarvel · Wysłany: Czw 11:12, 30 Mar 2006 Temat postu:

U spowiedzi to ja już daawno nie byłam, ale powiem Wam, że za każdym razem jak recytowałam: "więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie grzechy szczerze żałuję (...)" czułam się jak kretynka, przykre, ale tak właśnie czułam...

Jasna · Wysłany: Czw 11:31, 30 Mar 2006 Temat postu:

Wartość ma rachunek sumienia. Wieczorem spojrzeć na przebieg dnia i pomyśleć, co można było zrobić lepiej, co nas zawstydza, jaka decyzja była niezgodna z naszym mniemaniem o sobie... Czasem coś zdaje się być drobiazgiem, lub tak to sobie to tłumaczymy, by nie zauważyć w jakim świetle nas to stawia.
Na przykład wczoraj widziałam zderzone samochody, bardzo pokiereszowane. Nie wiedziałam czy są tam ranni, czy już zabrani. Zatrzymałam się, by sprawdzić czy mogę pomóc. Pięknie, prawda? Ale nastąpił moment wyboru: wyłączyć silnik i wybiec z auta, czy tracić cenne sekundy, w którym może umknąć życie ludzkie, na zamykanie samochodu na klucz (nie mam pilota)? Poczucie, że wybieram obraz siebie, że opowiadam się właśnie za kierunkiem: materialność-duchowość, było namacalne. A jednak przekręciłam klucz w zamku, i straciłam dodatkową sekundę na zawahanie - w aucie obok siedział człowiek, mógł teoretycznie zainteresować się moimi "skarbami" w aucie. Poszłam sprawdzić miejsce wypadku. Rannych już zabrano, auta stały puste. A ja wróciłam do auta i dotąd się wstydzę że auto było ważniejsze niz życie...

Że nic się nie stało, bo ranni zabrani? A może Bóg wiedział co zrobię, i nie aryzykował zostawić rannych pod taką "opieką?"...

Spowiedź była dobra w Średniowieczu, by przypomnieć ludziom że należy zastanawiać się nad swoimi postępkami. A jak się nie stanie z nimi twarzą w twarz, to się zazwyczaj ucieka, wypiera. Myślę że po to było mówienie na głos obcej osobie. Ale jeśli umiemy taki sąd nad sobą wykonać sami, to i przyrzeczenie poprawy będzie pewnie prawdziwsze.

czarnooka · Wysłany: Czw 20:23, 30 Mar 2006 Temat postu:

jasna nie no bez przesady........hmmm